دوشنبه ۱۳۹۸/۰۸/۱۳

بیم‌ها و امیدهای تئاتر در آستانه برگزاری جشنواره استانی

اگر جشنواره تئاتر استانی را برآیند و ویترین یکساله تئاتر در سطح استان بدانیم،هرچقدر به برگزاری جشنواره که در پایان آبان ماه نو و هشت و در شهر قزوین است، نزدیک‌تر می‌شویم، شور و اشتیاق خانواده تئاتر برای به صحنه بردن نمایش‌های خود که از پس تمرین مستمر بیرون می‌آید، بسیار دیدنی می‌شود. از ابتدای مهرماه تا بیست و چهارم آبان ماه که آغاز جشنواره است،اجرای شش نمایش در شهر قزوین، دو نمایش در آبیک،یک نمایش در تاکستان و سه نمایش در محمدیه چراغ تئاتر سالن‌های استان را روشن خواهد کرد.

جای بسی خوشحالی است که گروه‌های مختلف اجرایی درگیر آماده سازی تولیدات تازه‌ی خود هستند، ازسویی دیگر باید به پایان برگزاری جشنواره هم اشاره کرد؛ چراکه پس از پایان جشنواره به طور معمول رکودی در اجراهای عمومی نمایش‌های استان اتفاق می‌افتد که این عامل جریان خوبی برای رشد و نمو تئاتر استان نیست؛ چراکه از آغاز شکل گیری تئاتر، هدف از تولید ارتباط با مخاطبی است که از این کالای فرهنگی استقبال می‌کند. از طرف دیگر تولید بدون محتوا و کیفیت خود عاملی برای پس زدن مخاطب از سالن‌های تئاتر است. پس آموزش صحیح، پژوهش و آفرینش یک اثر با کیفیت، سه رکن اساسی ارتقا هنر تئاتر محسوب می‌شود.

جای نگرانی است که افراد علاقه‌مند به تئاتر که برای رشد خویش به دانشگاه‌های معتبر کشور به خصوص تهران مهاجرت می‌کنند، پس از پایان تحصیلات خویش به دلیل نبود زیرساخت مناسب برای اجرای یک تئاتر، دیگر حاضر به بازگشت به دیار خویش نیستند و همین عامل فضای تئاتر استان را از وجود نیروهای متخصص خالی می‌کند و تماشاگر علاقه مند هم با یک اثر زنده و پویا مواجه نمی‌شود‌.

اگر به تولیدات یکسال گذشته‌ی تئاتر استان رجوع کنیم، مشاهده خواهیم کرد که آثار بسیار انگشت شماری  قابلیت توجه و دیدن را دارا هستند؛ اما یکی از عوامل افت اجراهای سطح استان تنوع نمایشی ضعیف و یا غلط است که معمولا گروه اجرایی را با وجود تمرین مستمر به بیراهه می‌کشاند. پس بسیار مناسب است که خانواده تئاتر استان مطالعه متون نمایشی استاندارد داخلی و خارجی را فراموش نکند؛ چراکه هنرمند تئاتر تنها با مطالعه جانانه و تلاش بی‌وقفه می‌تواند رشد و بالندگی خود را مشاهده کند.

جای بسی امیدواری است که تعداد علاقه‌مندان به تئاتر در حال افزایش است؛ اما از آن سو هم  باید از مدیران فرهنگی درخواست کرد که وسعت زیرساخت‌های تئاتر را افزایش داده و برای هزارمين بار به آن‌ها گوشزد کرد  که به فکر تخصیص یک بودجه مناسب، شایسته و درخور هنرمندان و خانواده بزرگ تئاتر باشند؛ زیراهنر تئاتر بدون حمایت مدیران قطع به یقین به بیراهه خواهد رفت.

تصاویر مرتبط